Մանկությունս անցել է Ներքին Չարբախում, որն ինձ համար աշխար-հի կենտրոնն է, յուրահատուկ աշխարհի մայրաքաղաքը՝ Հայաստանի մայրաքաղաքի ներսում:
Մեր բակը սովորական, պարզ, հայկական, գեղեցիկ բակ է, որտեղ ամեն մի քարն իմ մեջ քաղցր հիշողություն է առաջացնում: Մինչև այսօր էլ Երևանում ես այստեղ եմ անցկացնում իմ ժամանակը: Այս-տեղից են իմ մանկության ընկերները, ովքեր առայսօր ինձ համար թանկ ու անփոխարինելի մարդիկ են, այստեղ եմ առաջին անգամ սի-րահարվել, հիասթափվել, խորհել, զգացել երջանկության բերկրանքն ու կյանքի դժվարությունները:
Ավարտել եմ Ներքին Չարբախի թիվ 99 դպրոցը: Դպրոցում լավ էի սովորում, և ամեն չարաճճիություն քողարկվում էր իմ գերազանցիկու-թյան քողի տակ:
րկու տատիկ ունեմ, երկուսն էլ Երևանում են ապրում: Երկուսից էլ մեծ սեր է հորդում, երկուսին էլ անսահման սիրում եմ: Երբ մայրս զբաղ-ված էր լինում, մեզ՝ ինձ և եղբորս, տատիկներս էին խնամում, նրանց հետ կապված հաճելի հիշողություններ ունեմ:
Առանցընկերների, իհարկե, կյանքըբոլորովինայլկլիներ: Նրանք գալիս են Գերմանիա, ես եմ հաճախ գալիս Հայաստան, հնարավորու-թյան սահմաններում շատ ժամանակ եմ տրամադրում նրանց, այնպես որ, ժամանակն ու որևէ իրադարձություն չեն կարող վատ ազդել մեր ընկերության վրա, ավելին ասեմ՝ հին գինու պես մեր ընկերությունը գնալով քաղցրանում է: